Rekenen

Lieve allemaal,

Hierbij weer een verslagje vanuit Ghana. Bedankt weer voor alle lieve reacties en... Ome Tom, de foto van de broeders en zusters volgt nog hoor! Deze hele week ben ik in Kokobeng gebleven. Helaas waren de scholen nog steeds aan het staken, dus ik kon nog niet op bezoek bij de overheidsscholen. Om deze reden ben ik maandag met Denise meegegaan naar haar onderzoeksdorp. Het was ongeveer een half uurtje lopen voordat we er waren. In de dorpen zelf zie je pas de echte armoede. Meerdere families wonen bij elkaar, maar eigenlijk steunt niemand elkaar. Velen uit de dorpen spreken over een toenemende armoede sinds vijf jaar. Vanwege de armoede zijn gezinnen niet meer in staat om elkaar financieel te steunen. Iedereen moet het doen met wat hem of haar toekomt. Daarbij krijgt de bevolking nauwelijks steun van de overheid of van andere instellingen. Het eerste interview dat werd afgenomen was bij een man van 58 jaar. We zaten in de schaduw in een hutje waar allerlei elektronica ‘provisorisch’ werd gemaakt. Het tweede interview was bij een ander huis. Hier stonk het verschrikkelijk naar eten. Er waren ook megaveel, megaveel vliegen. Tenslotte was er een jongetje aanwezig dat een lichamelijk probleem had. Hoewel hij al een paar jaar oud was kon hij moeilijk lopen. Hij verloor redelijk vaak zijn evenwicht en onlangs was hij nog gevallen. Hij had een heel gat in zijn hoofd en het bloed liep er nog een beetje uit. Verschrikkelijk om te zien, zeker toen er allemaal vliegen in gingen zitten. We hebben de moeder gevraagd of ze een doek om het hoofd van de jongen wilde doen om de vliegen te voorkomen (en om te voorkomen dat we steeds in de wond moesten kijken). De moeder deed dit, waarna het interview kon beginnen. De moeder bleek op dit moment werkloos te zijn, omdat de jongen niet naar school kon. Er was ook geen geld om onderzoek te laten doen naar de aandoening of om een eventuele behandeling te starten. De moeder en haar vijf kinderen werden op dit moment onderhouden door haar eigen moeder. Zij leefde van de opbrengst van een cacaoplantage. Steun van andere familieleden ontving ze eens in de twee jaar van een broer die woont in Oostenrijk. Een heftig verhaal in een heftig armoedig dorpje. Terug liepen we nog langs de school. Deze is maar half afgebouwd. De voormalige bouwers van de school hebben tegen de regering gezegd dat de school af was, terwijl dit niet zo was. Niemand die dit vervolgens is komen controleren en dus zit het dorp met een halfafgebouwde school en hebben de bouwers waarschijnlijk veel geld in eigen zak gestoken.

’s Middags ben ik lessen gaan voorbereiden voor de komende dagen. Het zouden rekenlessen en schrijflessen worden voor de kinderen rond de zes jaar. Voor vier kinderen heb ik een mooi rekenboekje gemaakt. Op iedere bladzijde heb ik opdrachten gemaakt. Op dinsdag ben ik begonnen met de lessen. Krista, Francisca, Pusiencia en Mike deden erg hun best. De eerste bladzijde ging over het schrijven van de cijfers. De kinderen zien de cijfers nog als een symbool en kunnen hier geen echt cijfer aan vastplakken. Een acht werd gezien als een vijf en de tien werd aangesteld als zes. Na wat herhaling en herhaling ging het steeds beter. Het schrijven van de 3, 5 en 8 was voor de meeste kinderen het moeilijkste, dus hier hielp ik hen een beetje bij. Nadat de cijfers opgeschrven waren, hebben de kinderen bij ieder cijfer het juiste aantal hokjes gekleurd. Dit konden zij zelfstandig. Wat erg leuk was tijdens de les is dat de kinderen dingen uit de vorige les nog wisten. This is (a) pencil; This is (a) paper; Red, green and blue. Hopelijk blijven de cijfers ook een beetje hangen in de koppies. Op woensdag ging ik verder met de les. Alle kinderen waren gelukkig weer aanwezig. Ik toonde hen de sticker en ze vonden het prachtig. We gingen verder met de tweede en derde bladzijde uit het boekje. De kinderen moesten hier gekleurde vakjes tellen en het aantal getelde vakjes noteren. Het tellen ging fantastisch. Doordat de kinderen in ieder vakje een getal moesten opschrijven, werden de getallen goed geoefend. Bij Francisca en Krista ging het super. Mike moest ik veel helpen en Pusiencia deed het goed als ze zo nu en dan kon afkijken bij een voorbeeld. De kinderen gaan de getallen al steeds meer zien als getallen en niet alleen als symbolen, dat is wel prettig. Het tweede deel van de tweede bladzijde bestond uit het kleuren van een bepaald aantal vakjes. Ook hier zie je grote verschillen tussen de kinderen. De een kleurt heel netjes, nauwkeurig en kan zelfstandig tellen. De ander krast gewoon de hokjes die aangegeven zijn. De derde bladzijde besloot ik ook nog te doen, gezien het feit dat er alleen morgen nog school is en we dan de laatste bladzijde kunnen behandelen. De derde bladzijde was een combinatiepagina. De kinderen moesten vraagtekens combineren met de juiste getallen. Dit was erg moeilijk. Het tellen ging goed en de kinderen wisten welk getal er op het vraagteken moest komen. Het treken van een lijntje van het getal naar het vraagteken was de moeilijkste stap in de oefening. Om de vaart erin te houden heb ik ze maar even geholpen. De cijfers 1 tot en met 5 zijn al echte cijfers; de cijfers 6 tot en met 10 blijven nog symbolen. Maar daar gaat vast en zeker verandering in komen. Het was een leuke ochtend met de vier kinderen en ze waren allemaal enthousiast. Na een high five en een ‘see you tomorrow’ was de les afgelopen en ging ik verder met de tweede les. Dit was een schrijfles. Deze was verder niet heel bijzonder, omdat er weinig tijd was om de les volledig te geven. Op donderdag was er van het rekengroepje een persoon niet aanwezig. Dit was wel jammer, maar niets aan te doen. De laatste bladzijde van het boekje bestond uit optelsommen. Het kleuren van het juiste aantal vakjes ging erg goed, evenals het tellen. Uiteindelijk denk ik dat de kinderen nog niet echt doorhadden dat het optelsommen waren, maar alle antwoorden zijn correct ingevuld. Nadat alle opdrachten waren gemaakt was het tijd voor de vierde sticker in het boekje. De kinderen vonden het fantastisch. Om het rekenen af te sluiten speelde ik in de keuken nog een laatste spel. De cijfers één tot en met zes kennen de kinderen nu heel goed. Door de hele keuken heen legde ik de cijfers één tot en met zes. Vervolgens liet ik de kinderen een voor een rennen naar het juiste cijfer. Het ging hartstikke goed en ze hadden er onwijs veel lol in. Om kwart over tien rondde ik alles af en haalde drie nieuwe kinderen voor het schrijven van de letters. Ook hier liet ik de kinderen weer letters kleuren en zelfstandig schrijven. Het verdienen van de stickers was wel een extra stimulans. Toen iedereen drie stickers had verdiend begon het buiten ineens keihard te regenen. Ik rende nog even snel naar boven om de ramen te sluiten en ging toen snel terug naar de keuken. De kinderen waren nog lekker verder aan het kleuren, want ik had ook weer een paar maskers gemaakt. Omdat de regen een hele tijd aanhield, heb ik ook even de tijd genomen om een aantal leuke foto’s te maken. Een gegiebel en gegabbel, maar wel erg gezellig. Pas om elf uur was het een beetje droog en toen stuurde ik de kinderen naar de klas.

Dit Paasweekend ben ik vrijdag en zaterdag in Kokobeng. Vrijdag ging ik naar de stad, want mijn internet deed het niet meer. Ook was het broodbeleg op en ik wilde graag wat geld wisselen. Helaas, alles was deze vrijdag dicht. Wel werd me verteld dat op zaterdag wel alles open is. Dus dan ga ik een nieuwe poging doen. Vrijdag heb ik verder voornamelijk aan mijn schoolwerk gezeten en ’s middags ben ik naar het zwembad gegaan. Zaterdag heb ik een nieuwe poging gedaan bij de internetstore en heb een nieuwe dongel gekocht, omdat er een foutmelding in mijn internet zat. Ook ben ik nog even over de markt gestruind. Vervolgens ben ik terug naar Kokobeng gegaan, om hier Pasen te vieren. In Kumasi is alles gesloten met Pasen, dus dan is er niet veel te doen, helaas. Ik wens iedereen een fijne Pasen en tot het volgende verslag.