Scholen en (huis)dieren in Ghana

Lieve allemaal,

Wat leuk om alle reacties weer te lezen. De tijd gaat hier lekker snel voorbij, want er is genoeg te doen op dit moment. Zowel op de daycare als voor mijn schoolonderzoek. Sinds deze week zijn de overheidsscholen niet meer aan het staken. Het echte onderzoek naar het onderwijs in Ghana is dus deze week gestart. Helaas hebben de scholen vanaf 18 april weer vakantie, dus ik heb niet heel veel mogelijkheden om een lange tijd op een school te blijven. Maar de afgelopen week heb ik zeker mijn best gedaan. De titel van het verhaal zegt verder dat ik deze week een hoop heb meegemaakt wat betreft dieren. Niet alleen de kinderen op de daycare kunnen bestempeld worden als een papegaai, maar deze week had ik ook erg veel huisdieren in Kokobeng. Voor het verjagen van vleermuizen, muizen en muurbeesten ben ik nog op zoek naar tips (Ome Tom, als je nog iets wilt opsturen… Graag iets anti-vleermuisachtigs!). Alles is te lezen in het verhaal hieronder. Enjoy!

Veel liefs uit Ghana

Dinsdag 2 april was de eerste dag na de Pasen en na de staking dat de scholen weer open waren. Ik had vandaag de planning om de school in Kokobeng te bezoeken. Om negen uur ging ik met Kwabena, de conciërge van de daycare op weg naar de school. Kokobeng heeft zowel een Primary School (basisschool) als een Junior High School (middelbare school, onderbouw). Een zeer vriendelijk schoolhoofd genaamd Emanuel leidde ons naar zijn kantoor, waar ik een goede stoel kreeg om op te zitten. Nadat Kwabena in het Twi een praatje had gemaakt met het schoolhoofd was het aan mij om het doel van mijn onderzoek toe te lichten. Dit deed ik graag en ik introduceerde mijzelf. Na een korte beschrijving van de gewenste activiteiten die ik wilde ondernemen binnen de school, legde het schoolhoofd uit dat het vandaag geen goede dag was om deze activiteiten uit te voeren. Het was de eerste dag na de staking dat de scholen weer open waren. Daarbij was het de eerste dag na Pasen. Veel docenten waren nog niet teruggekeerd naar hun huidige woonplaats, maar waren nog in hun hometown. Het gevolg was dat de school vandaag niet zou draaien zoals dit de bedoeling is. Emanuel vroeg me om de volgende dag om tien uur terug te komen. Hij zou dan meer tijd hebben voor een interview en ook was er een grotere mogelijkheid om de klassen in zijn volledigheid te zien. Ik was daarin vrij om te noteren wat ik wilde en ook zou ik vrij zijn in het maken van foto’s. Blij met deze nieuwe afspraak, maar teleurgesteld dat het plan van vandaag niet door ging, ging ik terug naar de daycare, waar ik de rest van de dag lekker met de kinderen aan de slag ging.

Op woensdag ging ik om tien uur naar de Primary School in Kokobeng. De assistent van het school-hoofd was bereid om antwoord te geven op alle vragen die ik had. Hij was de docent van klas P4 (gelijk aan groep zes). Ondanks het feit dat de governmentschools vallen in de categorie overheidsinstellingen, zijn de mensen op school niet schuw in het verstrekken van informatie. Om nog niet te veel te verklappen van de onderzoeksresultaten, hierbij enkele feitjes van de school in Kokobeng die in totaal 333 leerlingen telt verdeeld over 8 klassen. De school is een methodisten school en alle kinderen dragen een blauw met geel gekleurd uniform. Een schooldag begint om 08.00 uur en eindigt om 14.00 uur. Meestal zijn de kinderen voor en na schooltijd al actief in en rondom de school. Veel gemeenschappen geven de school geen steun. Het gevolg is dat docenten en leerlingen zelf het gebouw dienen te onderhouden. Hierbij komen ook de eerste dieren om de hoek. Het gras moest kortgewiekt worden. Dit was een hele klus net na de staking waarbij de scholen drie weken dicht zijn geweest. Het kortwieken van het gras is noodzakelijk, omdat de slangen anders niet zichtbaar zijn. En inderdaad, er stak er precies een het grasveld over. Naast het feit dat de school in Kokobeng geen steun ontvangt van de gemeenschap, zijn er ook nog vele andere problemen op de school zichtbaar. Zo zijn er niet genoeg tafels en stoelen aanwezig, waardoor kinderen soms met z’n drieën in een bankje voor twee personen moeten zitten. Ook ervaren docenten een groot probleem bij de ouders van de kinderen. De ouders steunen de kinderen niet tijdens de schoolperiode. Ouders zien vaak het nut van het onderwijs niet in, terwijl de kinderen wel enthousiast zijn. Soms helpen enkele gesprekken om de mening van de ouders te veranderen, maar veelal snappen de ouders er niets van.

Tegen het einde van het interview kreeg ik nog een rondleiding door de school. Ik mocht overal foto’s van maken, dus dat was hartstikke leuk. Achteraf bedacht ik wel dat ik veel vragen vergeten was te stellen en ik maakte een afspraak om de volgende middag weer terug te komen. Op donderdagochtend ging ik naar de school in Techiman, een dorp hier verderop. Ook deze school heeft zijn eigen verhaal. Daar waar de school in Kokobeng de beschikking had over een kantine, een kantoor en toiletten, daar heeft Techiman geen van dit allen. Het schoolgebouw is ooit opgezet, maar nooit afgemaakt. De regering belooft er steeds iets aan te doen, maar tot nu toe is er nog niets gebeurd. De kinderen krijgen dus les in een lokaal dat net aan waterdicht is en waar de gaten in de grond zitten. Bankjes zijn er nauwelijks aanwezig en ook hebben de kinderen vrijwel geen geld om schriften en pennen te kopen. Ondanks deze problemen die docenten ervaren tijdens het lesgeven, vindt iedereen het leuk om les te geven. De relatie tussen de docenten en de leerlingen is zeer vriendschappelijk. Docenten komen gemiddeld twee keer per jaar op huisbezoek en praten met de leerlingen over zowel de onderwijs- als thuissituatie. Het is goed om te zien dat de school in Techiman gewoon draaiende blijft op basis van enthousiaste docenten. Uiteraard werd mij na het interview direct gevraagd of ik niet nog een NGO in Nederland wist die hen kon steunen. Ik heb beloofd om te kijken wat ik kon doen. Donderdagmiddag ben ik weer teruggegaan naar Kokobeng. Hier kreeg ik alle schoolboeken te zien en kreeg ik nieuwe informatie over de aantrekkelijkheid van school. Veel kinderen zijn enthousiast om naar school te gaan. Zeker wanneer er eten verkrijgbaar is, wanneer er sportactiviteiten worden georganiseerd en wanneer er een bibliotheek aanwezig is. De bibliotheek in Kokobeng moet nog voltooid worden, maar aan de andere eisen wordt voldaan. Omdat de docent wederom zoveel tijd voor mij vrijmaakte heb ik hem enkele puzzelboekjes gegeven en twee wandkaarten. Op de weg terug naar de daycare werd ik aangehouden door Isaak, een docent van de JHS in Kokobeng. Hij vroeg zich af wat ik allemaal aan het doen was en of ik nog meer hulp nodig had. Ik heb een afspraak met Isaak gemaakt voor aanstaande maandag om dan de JHS te bezoeken. De mensen zijn hier heel vriendelijk en bieden graag hun hulp aan. Dit bleek ook op vrijdagmorgen toen ik de Primary School in Dida bezocht. Hier kon ik een interview afnemen met zeven docenten tegelijk. Iedereen wilde me rondleiden en iedereen gaf zijn of haar mening bij de verschillende stellingen die ik voorlegde. De school in Dida is ronduit een zooitje. De JHS is nooit afgebouwd. Hierdoor zitten verschillende klassen in een lokaal. Er zijn nauwelijks schoolbanken aanwezig en de schoolbanken die er zijn, zijn regelmatig kapot. Over het voedsevoorzieningeprogramma dat aangeboden wordt op scholen door de overheid zijn de docenten niet positief. Het is kwalitatief en kwantitatief geen reclame voor de school. Wat wel positief is aan de school in Dida is dat zij steun ontvangen van een arts uit het dorp, een oud leerling van de school. Veel kinderen hebben last van wormen en huidproblemen. De dokter helpt eens in de week om de kinderen een beetje op te lappen. Ook heeft de dokter een schoolgebouw gerenoveerd.

Kortom, de bezoeken aan de scholen waren zeer nuttig. Iedereen is erg open. Overal mag ik foto’s maken en geen enkele vraag is te gek om te beantwoorden. Ik heb erg gelachen tijdens de interviews, maar moest toch ook wel een aantal keren fronsen toen ik een rondleiding kreeg. Enkele andere, niet-schoolse, dingetjes van de afgelopen week waren:

- Sta je te douchen. Is het water ineens op. Moet de waterpomp worden aangezet, maar dit duurde best lang. Gevolg: Een uur lang wachten, half gedoucht, op nieuw water!
- ’s Ochtends om zeven uur gaat de telefoon al. Oma Zus die het verkeerde nummer had gedraaid en toen meldde dat het wel eens tijd was om op te staan (tijdsverschil?)
- Nagels lakken vinden de kinderen echt fantastisch. Alleen een beetje een probleem om de jongens te vertellen dat het niet echt voor hun bedoeld is, zeker niet de roze kleur!
- Papegaaitje leef je nog… Poef. De kinderen vinden het fantastisch. Zeker het poef gedeelte. Dit vindt meestal al plaats, lang voordat het liedje is afgelopen!
En dan ten slotte de muizen en vleermuizen. De muizen lopen hier overal. Geen probleem, als ik ze maar niet zie. Waar je alleen wel een beetje panisch van wordt is dat wanneer je een film aan het kijken bent, je de muizen heel de tijd hoort lopen. Daarnaast zijn er tegenwoordig ook vleermuizen die door de open ramen naar binnen vliegen. Gelukkig niet de slaapkamer in, want daar zit gaas voor de ramen, maar wel in de woonkamer. Gezien vleermuizen ook last kunnen hebben van hondsdolheid zijn ze niet geheel gevaarlijk. Afgelopen week vloog er voor de tweede keer een vleermuis binnen, maar dit maal viel de vleermuis ons een beetje aan. Je moet je vervolgens het volgende voorstellen: 2 gillende meiden, springend op een bank. Wachtend totdat de vleermuis even stil zit en dan rennend over de gang naar de slaapkamer. Hier trekken zij allemaal lange kleding aan: Een lange broek, een vest en een handdoek over het hoofd. In deze kleding (ondertussen is het 30 graden en loopt het zweet echt overal) proberen de meiden de spullen van de tafel te grissen. Eerst een telefoon, dan en laptop, enzovoorts. Nou zo zag het er dus donderdagavond uit in Kokobeng. En op vrijdagochtend precies hetzelfde toen er ineens een vleermuis in de badkamer zat! Uiteindelijk heeft Kwabena de vleermuizen verwijderd. Nu maar hopen dat ze niet terugkomen. Want ik vind alle Vliegende Voorwerpen (Vliegen; Vleermuizen; Vlinders; Vogels) ronduit Vreselijk Vervelend!

Ten slotte verblijf ik nu vijf weken in Kumasi. 3 weken bij de sisters werken en dan 2 weken aan de bus sleutelen samen met Arjen. Het is dan namelijk schoolvakantie, dus dan blijft de schoolbus hier in Kumasi. Het leven hier begint aardig te wennen. Dit weekend zal bestaan uit het uitwerken van de onderzoeksresultaten, bezoekje aan het internetcafé en een bezoekje aan het zwembad. Ik hoop dat het voor jullie in Nederland snel wat beter weer wordt! Korfballers allemaal weer succes en kampgangers succes met de laatste voorbereidingen!