Naar huis...
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
17 April 2013 | Ghana, Kumasi
Vandaag heb ik een hele moeilijke beslissing genomen, maar ik kom aanstaande maandag naar huis. Er zijn hier de afgelopen periode heel wat dingen gebeurd. Om andere vrijwilligers niet te ontmoedigen houd ik het even bij de korte opsomming van berovingen, overvallen en een verkrachting (voor uitgebreide details is er van iedere vriendengroep / familie iemand die een uitgebreide mail heeft gehad). Alle vrijwilligers van de andere organisatie worden na deze voorvallen overgeplaatst naar de noordelijke regio’s van het land.
Het zijn allemaal erg veel dingen die eigenlijk al vanaf de eerste dag aan mij knagen. Ik had het juiste gevoel niet toen ik hier aan kwam en dat is eigenlijk steeds maar weer bevestigd. Ik heb geprobeerd om eroverheen te stappen, maar vannacht kon ik het niet meer. De afgelopen drie nachten heb ik denk ik drie uur geslapen en dat put je een beetje uit. Ik heb veel nagedacht over hoe veilig ik hier ben en welke gevolgen het plotseling afbreken van de reis hebben. En dat zijn er nogal wat! Arjen zal niet afreizen naar Ghana, ik zal het vrijwilligerswerk niet afsluiten zoals ik gehoopt had, ik heb niet gereisd dit jaar en ik heb weer alleen de ervaring voor mijzelf. Allemaal vervelende punten. En hoewel iedereen zegt dat het hier veilig is, laat mijn gevoel me heel erg in de steek. Het zijn te veel toevalstreffers in een te korte periode geweest die mij hebben doen besluiten terug naar huis te keren. Ik stel mezelf daar een beetje mee teleur, maar het is niet anders. Morgen ga ik nog naar de daycare. Het is daar de laatste dag voor de vakantie en dan ga ik allemaal spullen uitdelen. Vrijdag ga ik nog naar de sisters. Ook daar ga ik nog spullen uitdelen en spreken over kinderen die gesponsord kunnen worden om naar school te gaan. Zaterdag ga ik nog even de stad in om wat souvenirs te kopen, wat bedankjes en om mijn nieuwe vliegticket uit te printen (misschien doe ik dat vrijdag al wel trouwens). Uiteindelijk zal ik dan zondag afreizen naar Accra en maandag om tien uur weer terug vliegen. Ik heb veel nieuwe ervaringen opgedaan. Zowel positief als minder positief. Maar de positieve verhalen blijf ik natuurlijk onthouden! Ook al had ik deze graag nog iets in aantal willen uitbereiden.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun die ik ontvangen heb tijdens mijn reis. Dat was echt heel hard nodig, anders was ik waarschijnlijk nog wel een maandje eerder teruggekomen. Nu heb ik toch mijn eigen werk hier af kunnen maken. Alle spullen komen zeker weten goed terecht hier en daar ga ik nog een paar mooie plaatjes van schieten. Maar het meest kijk ik toch wel uit om weer lekker naar huis te gaan. Lekker over straat te wandelen en niet heel de tijd om je heen te kijken, in je zakken te voelen, in je tas te kijken, enzovoorts. Misschien een abrupt einde… Ja dat is het zeker. Maar ik weet dat het de beste keuze is op dit moment.
De rest van de dag, nadat ik de beslissing had genomen eerder naar huis te gaan, is goed verlopen. Ik had een bepaalde rust in me en kreeg ook nog een leuk telefoontje van Dani en Mirjam. Zij stelden mij erg op mijn gemak dat het helemaal niet raar was om eerder te vertrekken. Mirjam had hetzelfde gedaan als ze hier alleen zou zijn geweest. Bijkomend feit is dat de mensen hier het alleen niet helemaal snappen dat je weg wilt. Echter, zij zijn opgegroeid met een bepaalde spanning, de aanwezigheid van al de nare dingen die gebeuren, en vinden het allemaal wel meevallen. Uiteraard zal de woning van Adwoa veilig zijn. Maar als zou je een heel leger voor het huis neerzetten, mijn gevoel gaat daardoor niet veranderen. Dani en Mirjam maakten mij vervolgens heel blij met het feit dat zij zondag naar Accra zouden afreizen voor een werkvergunning. Ik mocht met heen meerijden en daar werd ik wel heel blij van! Ze komen me ophalen en zetten me bij het hotel weer af. Ik heb ondertussen met het hotel gebeld en ze hebben een kamer voor me vrijgehouden en een taxi geregeld om me naar het vliegveld te brengen. Zoals het er nu naar uit ziet vlieg ik op maandag om 10.10 hier weg en kom ik om 22.(nog wat) aan in Nederland. Een reis van tien uur, want er zit nog twee uur tijdsverschil tussen. Nogmaals ik ben blij met de gemaakte keuze. Voor nu ga ik maar eens aan mijn school werken. Ik heb weer een keertje stroom en licht, dus daar is het een mooie gelegenheid voor. Mijn leesboeken zijn ondertussen uit en mijn puzzelboekjes bijna. Dat scheelt weer lekker veel ruimte in mijn tas. Ook heb ik wat kleren bij de sisters in de tas gedaan zoals oude hempjes, oude broeken, mijn sandalen en jaja, mijn hele oude vertrouwde nikies die alles hebben meegemaakt. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om ze weg te geven, maar ze zijn wel echt al heel oud (ik denk al wel 9 jaar). Maar wel met vele verhalen: Moerastochten, canyoningtochten, feest-weken, schoolreisjes, alles aan de hand. Maar hier kunnen ze de schoenen toch wel beter gebruiken dan ik. Tot zo ver het misschien wat verrassende verslag van vandaag. Ik heb nog wel mooie straatverhalen van de voorgaande dagen, maar die plaats ik later nog wel even een keertje...
Het zijn allemaal erg veel dingen die eigenlijk al vanaf de eerste dag aan mij knagen. Ik had het juiste gevoel niet toen ik hier aan kwam en dat is eigenlijk steeds maar weer bevestigd. Ik heb geprobeerd om eroverheen te stappen, maar vannacht kon ik het niet meer. De afgelopen drie nachten heb ik denk ik drie uur geslapen en dat put je een beetje uit. Ik heb veel nagedacht over hoe veilig ik hier ben en welke gevolgen het plotseling afbreken van de reis hebben. En dat zijn er nogal wat! Arjen zal niet afreizen naar Ghana, ik zal het vrijwilligerswerk niet afsluiten zoals ik gehoopt had, ik heb niet gereisd dit jaar en ik heb weer alleen de ervaring voor mijzelf. Allemaal vervelende punten. En hoewel iedereen zegt dat het hier veilig is, laat mijn gevoel me heel erg in de steek. Het zijn te veel toevalstreffers in een te korte periode geweest die mij hebben doen besluiten terug naar huis te keren. Ik stel mezelf daar een beetje mee teleur, maar het is niet anders. Morgen ga ik nog naar de daycare. Het is daar de laatste dag voor de vakantie en dan ga ik allemaal spullen uitdelen. Vrijdag ga ik nog naar de sisters. Ook daar ga ik nog spullen uitdelen en spreken over kinderen die gesponsord kunnen worden om naar school te gaan. Zaterdag ga ik nog even de stad in om wat souvenirs te kopen, wat bedankjes en om mijn nieuwe vliegticket uit te printen (misschien doe ik dat vrijdag al wel trouwens). Uiteindelijk zal ik dan zondag afreizen naar Accra en maandag om tien uur weer terug vliegen. Ik heb veel nieuwe ervaringen opgedaan. Zowel positief als minder positief. Maar de positieve verhalen blijf ik natuurlijk onthouden! Ook al had ik deze graag nog iets in aantal willen uitbereiden.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun die ik ontvangen heb tijdens mijn reis. Dat was echt heel hard nodig, anders was ik waarschijnlijk nog wel een maandje eerder teruggekomen. Nu heb ik toch mijn eigen werk hier af kunnen maken. Alle spullen komen zeker weten goed terecht hier en daar ga ik nog een paar mooie plaatjes van schieten. Maar het meest kijk ik toch wel uit om weer lekker naar huis te gaan. Lekker over straat te wandelen en niet heel de tijd om je heen te kijken, in je zakken te voelen, in je tas te kijken, enzovoorts. Misschien een abrupt einde… Ja dat is het zeker. Maar ik weet dat het de beste keuze is op dit moment.
De rest van de dag, nadat ik de beslissing had genomen eerder naar huis te gaan, is goed verlopen. Ik had een bepaalde rust in me en kreeg ook nog een leuk telefoontje van Dani en Mirjam. Zij stelden mij erg op mijn gemak dat het helemaal niet raar was om eerder te vertrekken. Mirjam had hetzelfde gedaan als ze hier alleen zou zijn geweest. Bijkomend feit is dat de mensen hier het alleen niet helemaal snappen dat je weg wilt. Echter, zij zijn opgegroeid met een bepaalde spanning, de aanwezigheid van al de nare dingen die gebeuren, en vinden het allemaal wel meevallen. Uiteraard zal de woning van Adwoa veilig zijn. Maar als zou je een heel leger voor het huis neerzetten, mijn gevoel gaat daardoor niet veranderen. Dani en Mirjam maakten mij vervolgens heel blij met het feit dat zij zondag naar Accra zouden afreizen voor een werkvergunning. Ik mocht met heen meerijden en daar werd ik wel heel blij van! Ze komen me ophalen en zetten me bij het hotel weer af. Ik heb ondertussen met het hotel gebeld en ze hebben een kamer voor me vrijgehouden en een taxi geregeld om me naar het vliegveld te brengen. Zoals het er nu naar uit ziet vlieg ik op maandag om 10.10 hier weg en kom ik om 22.(nog wat) aan in Nederland. Een reis van tien uur, want er zit nog twee uur tijdsverschil tussen. Nogmaals ik ben blij met de gemaakte keuze. Voor nu ga ik maar eens aan mijn school werken. Ik heb weer een keertje stroom en licht, dus daar is het een mooie gelegenheid voor. Mijn leesboeken zijn ondertussen uit en mijn puzzelboekjes bijna. Dat scheelt weer lekker veel ruimte in mijn tas. Ook heb ik wat kleren bij de sisters in de tas gedaan zoals oude hempjes, oude broeken, mijn sandalen en jaja, mijn hele oude vertrouwde nikies die alles hebben meegemaakt. Ik vind het nog steeds heel moeilijk om ze weg te geven, maar ze zijn wel echt al heel oud (ik denk al wel 9 jaar). Maar wel met vele verhalen: Moerastochten, canyoningtochten, feest-weken, schoolreisjes, alles aan de hand. Maar hier kunnen ze de schoenen toch wel beter gebruiken dan ik. Tot zo ver het misschien wat verrassende verslag van vandaag. Ik heb nog wel mooie straatverhalen van de voorgaande dagen, maar die plaats ik later nog wel even een keertje...
-
17 April 2013 - 18:44
Marja:
Hoi Jennifer,
Je verslagen gelezen, en het zijn echt wel hele andere omstandigheden waarin jij nu weken gewoond en gewerkt hebt.
Nu heb je de stap genomen om eerder terug te keren , omdat de emmer overlopen is van negatieve belevenissen, je nare angstige gevoelens, en gevaarlijke omstandigheden.
Blijf nu achter je keuze staan, en je krijgt kracht om de laatste dagen die dingen te doen, die je nog graag wil doen.
Een goede terugreis en je wordt zeker weten met open armen ontvangen.
Tot ziens in de EGMA.
Gods is bij jou, Hij is het die jou Houvast is.
Zijn heilrijke arm is om jou heen en geeft jou kracht. "Kijk omhoog" !
Liefs Marja -
17 April 2013 - 19:25
Annet Bijl:
heftig meid, maar welkom thuis............... -
17 April 2013 - 19:35
Trudie:
Meid ik geef je groot gelijk,doe wat je gevoel je ingeeft, je bent weer een ervaring rijker,daar kan je
weer op terug kijken,een goede vlucht en wel thuis,
Groetjes Trudie -
17 April 2013 - 20:05
Judith Fransen:
He Jen! Goed om deze beslissing te nemen als je gevoel dat aangeeft! Knap van je! En sowieso waarschijnlijk een ervaring om nooit te vergeten! x uit Delf -
17 April 2013 - 20:23
Charlotte :
Jen, je gevoel moet je volgen! Goede reis terug, tot snel!! -
17 April 2013 - 20:32
Nel:
Lieve Jennifer.
Wat maak jij veel mee en je hebt je keuze gemaakt, weet dat de Heer met jou meereist en je veilig thuis zal brengen, daar bidden we voor, goeier reis en probeer nog te genieten van deze paar dagen.
Gods grote kracht en zegen toegebeden, Jaap en Nel. -
17 April 2013 - 21:27
Ma:
lieve schat
ik kan alleen maar zeggen dat ik vierkant achter je beslissing staat en uitkijk naar maandag.
Dikke knuf Ma -
17 April 2013 - 21:47
Cindy:
Lieve jen , goeie beslissing! Kijk al uit naar maandag.
Dikke kus Cindy
-
17 April 2013 - 21:54
Cees Valstar:
hoi ik ben een klasgenoot geweest van je moeder en zal je een goede raad geven
luister naar je gevoel en trek je daarbij niets aan van anderen, en wanneer je naar anderen luistert, selecteer dan uit je eerste lijn: ouders, familie en echte vrienden en de rest heeft niets over jou te vertellen, het gaat om jouw gevoel, en veiligheid, niemand kan je dat geven
-
17 April 2013 - 22:59
Sonja:
Lieve Jen,
Wat goed en dapper dat je deze beslissing hebt genomen!
Als je gevoel het zegt is het goed!
Goede reis en tot snel.
Liefs Gerben en Sonja -
17 April 2013 - 23:30
Diego:
Heel dapper van je! luisteren naar je gevoel is het beste.
Ik wens je alvast een goede reis en zie je op school.
Take care!
Groetjes, Diego -
17 April 2013 - 23:50
Jeannette Zaadhof:
Hey Jen.
Ik vind het heel dapper dat je deze stap hebt durven nemen. Goed hoor! goede reis en welkom terug. -
18 April 2013 - 06:35
Faab:
Lieve Jen,het is een moeilijke,maar uiteindelijk de beste beslissing!!!! zien we je maandag opde BBB;)
Goeie reis meis en tot snel!!!!!!!!!!!!!!!!
XXXX Faaab -
18 April 2013 - 14:08
Bouke :
Lieve Jen, je gevoel laat je niet in de steek!!
Doe nog ff genieten van je laatste dagen.
Dikke kus van ons -
18 April 2013 - 16:33
Anne-Roos:
Meid! Wat een heftig nieuws. Ben blij dat je achter je beslissing staat en dat dat je niet onzeker maakt! We kunnen je snel knuffelen en ik hoop dat je een goede terug reis hebt! Liefs Anne-Roos -
18 April 2013 - 18:40
Monnique:
wat een verhaal meid!
En wat goed dat je je gevoel achterna gaat, super knap!!
Goeie reis en tot snel
Liefs Mo -
18 April 2013 - 19:44
Anneke Vos:
Hoi Jennifer
Ik lees je verslag. Jammer dat je hebt moeten besluiten om eerder terug te komen, maar je hebt ,denk ik ,groot gelijk. Heel veel sterkte met afscheid nemen en weer landen in Nederland. Met onze kinders gaat alles z'n gangetje.
groetjes Anneke Vos -
18 April 2013 - 20:51
Ivana:
Lieve Jen,
Ik ben super trots op je!! Tot maandag, en alvast een goede reis
Liefs Ivana -
18 April 2013 - 21:54
José:
Hi Jennifer het is al heel dapper dat je deze beslissing hebt genomen, je hebt al heel veel gedaan en dat kiezelsteentje is geplaatst! Welkom thuis Zijn engelen zullen je begeleiden tot je veilig thuis bent. Liefs jose -
19 April 2013 - 12:54
Wilma Boogaard:
Ha Lieverd kom maar gauw naar huis want we zitten allemaal in spanning.Als je veilig hier ben eerst bijkomen van alle beslommeringen en dan praten we wel weer bij.Het is de juiste beslissing!!!!!!
Veel liefs en een goeie terugreis. Dikke knuf tantetje. -
19 April 2013 - 17:04
Marilla:
Lieve Jennifer,
Een hele wijze en verstandige beslissing hoor. Tamara vond het nog verbazingwekkend dat je het zo lang hebt volgehouden en die is alleen maar in Accra geweest, wat stuk geciviliseerder is. Zelfs daar heeft zij hetzelfde gevoel gehad als jij en dan moet je bedenken dat KLM daar maar paar dagen slipt (slaapt). Ik vind het ontzettend dapper dat je het zo lang hebt volgehouden, nog dapperder vind ik het dat je naar je gevoel durft te luisteren en daar naar gaat handelen. Kortom: je bent een kanjer. Alvast een fijne reis terug en maandag wordt je lekker vertroeteld.
Liefs, Marilla en Tamara -
19 April 2013 - 20:43
Anke:
Hey Jen, goed dat je naar je gevoel luistert en
probeert de positieve ervaringen te onthouden.
Je hebt daar 6 weken goed werk verricht.
Fijne reis terug! -
19 April 2013 - 21:29
Chantal :
Hey Jen,
Heb al je verslagen gelezen. Echt bijzonder wat je allemaal hebt meegemaakt en balen dat je deze beslissing hebt moeten maken maar ik snap het heel goed. dapper dat je deze keuze hebt gemaakt en alvast welkom terug in het koude kikkerlandje
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
